Er was eens krijgt voor eens een tweede betekenis !

Je zusje werd reeds een flinke meid, en papa en mama zagen een zusje of broertje wel zitten.
Nog niet direct maar toch wel in de nabije toekomst
Maar ja, gezien onze situatie kon het nog wel een paar jaren duren natuurlijk voor we weer zwanger zouden worden.
De adoptieplannen legden we voorlopig in de ijskast, zelfs het adoptiekantoor liet niets meer van zich horen (straffe mannen hé)

Maar in september 2002 gebeurde er weer een mirakel. Ik zal die avond nooit vergeten (ik bedoel de avond van de test).
Papa en mama gingen wandelen ergens midden september (14 september om juist te zijn), op een mooie vooravond.
En mama maar ratelen tegen papa dat ze overtijd was en papa maar knikken, want tja die geloofde da zeker niet (een beetje een pessimist die papa van jou).
Toch deden we die avond een test. Maar ojee er kwam een klein lichtroze streepje tevoorschijn, je moest bijna met een loep kijken.
Papa die veronderstelde dat ik wel zwanger was geweest maar dat er iets misgegaan was.

Na een lange slapeloze nacht ging ik 's anderendaags weer werken, ho wat was ik in de war!
Ik belde de dokter en die bevestigde, al wat kleurt is positief op een test. Tegen de middag kon ik mij niet meer houden en reed ik als een gek naar de DI, kocht een goedkopere test, reed terug naar mijn werk.
Ik sloot mij op in de toiletten en deed de test opnieuw, deze was zichtbaar positief en duidelijk.
Ik kwam op mijn bureau en mijn collega zag dat er iets was, de tranen sprongen in onze ogen en daar stonden we met 2 te huilen voor alweer een wonder.
Vlug stuurde ik een smsje naar papa en die dacht dat ik mijn regels had gekregen en hij was blij verrast !

In het weekend brachten we vake en moeke op de hoogte door 2 symbolische suikerbonen als kadootje te verpakken. Op de ene stond Louka en op de andere een ?
Moeke wist dadelijk wat er scheelde, bij vake duurde het ietsje langer.
Zo brachten we ook een bezoekje bij René en Elisabeth en ook weer Elisabeth had het dadelijk door (zegt dat iets over de mannen ?)
En zo wisten in een paar dagen tijd gal onze vrienden dat we zwanger waren en ons geluk kon weer niet op!

De eerste 3 maanden waren verschrikkelijk : ziek, mottig, overgeven, moe, zeer moe, misselijk, misselijker, om ter misselijkst!
De komende 2 maanden ging beter maar toen kreeg ik bekkeninstabiliteit, een kinesist kon hier niet veel aan doen, met als gevolg dat ik weinig kon bewegen en dik werd en nog dikker. Je zou me nu moeten zien (18 kg erbij)!

Ondertussen kochten we nog een huis, verkochten we ons huis en moet ik nog bevallen en verbouwen en verhuizen , nog allemaal dit jaar. WAT EEN JAAR!

Meter Dorien, peter Ralf, moeke en vake en al de rest van de familie en vrienden worden nu echt ongeduldig hoor, een weekje voor de uitgerekende bevallingsdatum (17 mei). Iedereen vermoedde, (wij trouwens ook) dat je vroeger zou komen. Maar we hebben pech, je laat op je wachten en deze keer is alles klaar hoor ! En je moeder kennende, is wachten echt niets voor haar. Trouwens je mag er echt uit hoor want mama krijgt nogal veel pijn en ze wordt er echt niet goedgezind van, vraag later maar aan je papa en je zusje...

Lieve schat kom nu maar gauw !

je mama xxx

zondag 18/5 --> kiesdag !
Opgestaan met veel pijn! Na enkele uurtjes weeën viel het terug stil diezelfde nacht. Met veel moeite gaan stemmen en in de namiddag toch naar het UZ gereden.
Daar aangekomen 2 uur aan de monitor gehangen "1 wee" , dus weer naar huis met pijnstillers voor de hevige pijn in mijn bekken. We hadden gehoopt dat ze het zouden inleiden maar neen toch niet !

maandag 19/5 --> een lange dag
Afspraak om 9 uur met Dr. Poppe. Moeke rijdt voorzichtig over de hobbels en bobbels van hier thuis naar Gasthuisberg (papa moest werken die dag). Dr. Poppe zag mij aankomen en nam zijn agenda al! Het had nu lang genoeg geduurd het afzien hè !
Onze afspraak om het in te leiden was dinsdag 20 mei om 7.30 uur op het bevallingskwartier. We lichtten moeke en vake in, die op Loukaatje zouden passen alsook onze cameravrouw werd op de hooge gebracht. Al de rest zeggen we niets en we moeten dus een klein beetje liegen (sorry we zullen het nooit meer doen )

dinsdag 20/5 --> D-DAY
Na een redelijke nacht vertrekken we naar Gasthuisberg. Raar gevoel "we gaan een kindje kopen" ! Aangekomen op het bevallingskwartier worden we vriendelijk opgevangen (zoals steeds daar) en krijgen we een kamer. Ik mag dan mijn werkkledij = een pyamaatje, aantrekken en een lavement opsteken. Om 10.30 krijgen we eindelijk iemand te zien (tja verstaanbaar natuurlijk,spontane bevallingen gaan voor natuurlijk)
Nog steeds had ik 3cm opening. Dus, ze steken me 2 weeënopwekkers op. Na een kwartiertje komen de weeën al goed op gang. Om 11.30 uur besluiten ze mijn vliezen te breken (al 4cm opening) daarboven krijg ik nog een baxter met nog een weeënopwekker erbij. Ze besluiten dan ook om na een uurtje epuderale te komen steken.
Véronique onze camera vrouw gaan we nog niet opbellen zo besluiten we (nog veel te vroeg, ah ja ze zeggen een uur per cm !!)
12.30 uur : Heren anesthesisten bereiden zich voor op de prik. Ze vragen toestemming om mee te werken voor een onderzoek waarbij ik af en toe moet aanduiden waar en hoeveel pijn ik nog heb. De dosis mocht nog verhoogd worden eventueel. De weeën ebben weg, een zalig gevoel !
13.30 uur : Ik krijg enorme pijn ergens beneden daar ! Manuel besluit een wroedvrouw te roepen omdat de dosis epuderale misschien wel verhoogd moet worden. 13.4O uur : Verpleging besluit om mij te controleren om te kijken hoever we staan. Ineens holt de wroedvrouw naar buiten en ik hoor haar zeggen "Dr. Poppe verwittigen , mevrouw gaat bevallen"
ZO VLUG ! En ik moest Veronique nog verwittigen. Te laat zei de verpleging het gaat NU gebeuren. Manuel besluit vlug de camera te nemen en ff een paar beelden te registreren. Ondertussen mocht ik 1 keer persen om te oefenen . Dat oefenen was niet echt nodig want dadelijk mocht het voor echt. Beau was er klaar voor!
Dus 1 keer persen met tussenpauzes want ik wilde natuurlijk niet geknipt worden en oh ja het lukte . Om 14 uur werd onze kleine Beau geboren. Dadelijk kreeg ik hem op mijn buik en de emoties waren zichtbaar en de tranen vloeiden (nooit gedacht dat het bij een tweede evenveel teweeg bracht!)

Beau had last van het vruchtwater dat hij dronk, maar na enkele minuten was het ok.
Op de weegschaal dan maar : 3.960 kg
Lengte : 54 cm
Amaai amaai vandaar die dikke buik !

DAG 1

Beau is rustig en drinkt af en toe aan de borst. Hij kon het goed en mama voelt het tot in de toppen van haar tenen. Beau slaapt ook zeer goed
DAG 2 en 3
Borstvoeding geven wordt al moeilijker , Beau krijgt niet genoeg denkt mama en na een moeilijke nacht denkt ze erover om te stoppen. Tja , volhouden misschien maar mama is nogal ongeduldig en haar moederinstinct zegt van, geef hem maar een flesje. En inderdaad na het flesje slaapt hij zalig. Nog wel last van reflux denkt mama en wil preventief handelen deze keer en licht de verpleging dadelijk in !

wordt vervolgd .....